Vorig jaar werkten naar schatting 725.000 mensen als uitzendkracht. 23 Procent van alle uitzendkrachten was of (gedeeltelijk) arbeidsgehandicapt, langdurig werkloos, allochtoon of ouder dan 45 jaar. Dat betekent dat bijna 170.000 uitzendkrachten behoorden tot een zogenaamde doelgroep. Een jaar eerder behoorde nog 18 procent tot een doelgroep; daarmee steeg het aantal doelgroepers dat via de uitzendbranche een baan vond met meer dan 32.000, ofwel bijna 35 procent.

Met name ouderen, arbeidsgehandicapten en allochtone uitzendkrachten vonden in 2001 vaker via de uitzendbranche werk. In totaal leverde de branche werk aan 58.000 ouderen, aan 21.750 gehandicapten en aan bijna 95.000 allochtonen. Hoewel er meer allochtonen aan de slag konden, hebben zij tegelijkertijd het meest gemerkt van de slechtere arbeidsmarktontwikkelingen eind 2001, waarbij de banengroei terugliep en de groei van het aantal vacatures daalde. Vaker dan de overige doelgroepen hadden zij aan het eind van het jaar geen werk meer.

De mindere arbeidsmarktontwikkelingen lijken nog geen einde te bereiken. Terwijl de jongste werkloosheidcijfers van het CBS een stijgende trend vertonen, neemt de spanning op de arbeidsmarkt af en lijkt er een afgenomen personeelsbehoefte te ontstaan. Deze ontwikkelingen maken dat de ABU zeer kritisch staat tegenover de kabinetsvoornemens om stimuleringsmaatregelen af te schaffen voor mensen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt. De Spak en de VLW zijn daarbij de bekendste maatregelen.

Een uitzendbaan is laagdrempelig en biedt zowel de uitzendkracht als de opdrachtgever de mogelijkheid kennis te maken met de ander, zonder al te veel verplichtingen. Voor bemiddeling van hen die een zekere afstand hebben tot de arbeidsmarkt blijkt dit een zeer succesvolle formule. Wanneer het kabinet denkt dat de uitzendbranche deze functie kan blijven vervullen zonder financiële prikkels, miskent de regering de werking van de arbeidsmarkt. Juist mensen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt vinden makkelijker een baan via de uitzendbranche. Bovendien zijn de risico's die uitzendondernemingen lopen op het gebied van ziekte en arbeidsongeschiktheid voor deze groepen erg hoog. Wanneer deze kosten allemaal op de schouders van de intermediairs drukken, kan de regering niet verwachten dat de uitzendbranche even laagdrempelig blijft. Selectie aan de poort is dan een risico waar serieus rekening mee moet worden gehouden.