Veel bedrijven hanteren algemene voorwaarden. Daarin staan veelal bedingen met betrekking tot betalingstermijnen, aansprakelijkheid voor schade, leveringstermijnen, enzovoorts. In principe zijn algemene voorwaarden praktisch: een bedrijf stelt ze op, of laat ze opstellen, en kan dan vaak jarenlang vooruit. Zeker in het geval dat bedrijven veel overeenkomsten sluiten, is het dan handig om naar de algemene voorwaarden te grijpen voor het grootste deel van de 'afspraken', en slechts voor de belangrijkste zaken (hoeveelheden, prijzen, enzovoorts) apart een overeenkomst op te stellen. Bewust werd het woord 'afspraken' hierboven tussen aanhalingstekens geplaatst. Algemene voorwaarden zijn natuurlijk geen afspraken tussen twee partijen, maar veelal eenzijdig - en wel door de opsteller en gebruiker ervan - opgelegde bedingen, die echter wel onderdeel uitmaken van de overeenkomst, als maar voldaan is aan de eisen van de wet en jurisprudentie. Op dat punt kan worden vastgesteld, zelfs meer dan 10 jaar na de invoering van het huidige Burgerlijk Wetboek, dat veel bedrijven van oordeel zijn dat het wel goed zit als ze op hun briefpapier maar verwijzen naar hun algemene voorwaarden, meestal gevolgd door de mededeling dat deze zijn gedeponeerd bij een rechtbank of kamer van koophandel en al dan niet vergezeld van de mededeling dat deze op eerste verzoek worden toegestuurd. Dat nu is vaak niet voldoende en afdoende voor het deel uitmaken van de algemene voorwaarden van de overeenkomst: de wet en relatief recente rechtspraak stelt de hoofdregel voorop dat de gebruiker van de algemene voorwaarden zijn wederpartij de algemene voorwaarden voor of tijdens het sluiten van de overeenkomst 'ter hand heeft gesteld'. Dat is alleen anders, zo blijkt uit andere rechtspraak, als bijvoorbeeld twee bedrijven eerder zaken met elkaar gedaan hebben en daarbij door de gebruiker van algemene voorwaarden op enig moment de algemene voorwaarden ter hand zijn gesteld aan die zelfde wederpartij. Dan behoeven de algemene voorwaarden, vooropgesteld dat de inhoud ervan hetzelfde is gebleven, niet telkens daarna weer ter hand te worden gesteld. Met andere woorden: een keer dezelfde algemene voorwaarden overhandigen is voldoende. Overigens bestaan op de hiervoor geformuleerde hoofdregel wel meer uitzonderingen, maar de bespreking daarvan valt buiten het bestek van dit artikel. Het belang van het op juiste wijze de wederpartij de algemene voorwaarden kennis te laten nemen (kortweg: het voldoen aan de informatieplicht) is daarin gelegen dat een consument of een klein bedrijf als wederpartij bij schending van de 'informatieplicht' de algemene voorwaarden geheel of gedeeltelijk kan vernietigen. En dat kan weer tot gevolg hebben dat op de wettelijke regeling moet worden teruggevallen, en dat de voor de gebruiker in zijn algemene voorwaarden opgenomen gunstige bedingen niet meer van toepassing zijn.