De ontwikkelingen in de bouwsector roepen de vraag op wanneer reistijd overgaat in arbeidstijd. In de bouw heeft men besloten om het niet via de CAO te regelen, maar op bedrijfsniveau. Wanneer dat niet mogelijk is, moet het op individuele basis met de mensen worden afgesproken. Logisch, werknemers wonen immers verspreid en kunnen op verschillende locaties - soms tijdelijk - worden ingezet in het arbeidsproces. Het uitgangspunt voor woon-werkverkeer is dat het niet onder gezag van de werkgever plaatsvindt en dat het dus geen werktijd betreft. Ook als een werknemer de ene dag in de ene vestiging en de volgende dag in een andere werkt, blijft dit principe overeind. Anders wordt het als de medewerker van klant naar klant rijdt. En is de afstand van het laatste klantadres naar huis erg groot, dan is het nodig daar afspraken over te maken. Bij onenigheid zal de Arbeidsinspectie altijd eerst kijken naar wat per CAO of op ondernemingsniveau is vastgelegd. De inspectie beoordeelt ook of de gemaakte afspraken in het gedrang zouden kunnen komen met in de wet voorgeschreven maximale werktijden en minimale rusttijden.

Wilt u afspraken maken op het gebied van reistijd, controleert u dan eerst of er iets is vastgelegd. Het uitgangspunt dat in de bouwsector wordt gehanteerd om reistijd op bedrijfsniveau te regelen klinkt logisch maar hoeft dit voor u niet te zijn.