Tot 1 januari 2002 bepaalde de Successiewet dat de waarde van een woning die nog door een ouder wordt bewoond, voor de successie- en schenkingsbelasting gesteld mag worden op 60% van de verkoopprijs. Die 60%-regeling werd in 1985 in de wet opgenomen om discussies over de waardebepaling van de eigen woning te vermijden.

Op 1 januari 2002 is de 60%-regel afgeschaft.

De waarderingsproblematiek is weer actueel geworden: de gerechts-hoven in Amsterdam en Den Haag menen dat de waarde in vrij op-leverbare staat geldt, door de gerechtshoven in Den Bosch en Arnhem werd beslist, dat afschaffing van die 60%-waardering een terugkeer betekent naar de vóór 1 januari 1985 geldende regeling: de waarde van de 'eigen woning' mag gesteld worden op de waarde in bewoonde staat, met dien verstande dat voor ieder afzonderlijk geval de waardedrukkende factor van het bewoond zijn moet worden vastgesteld. Door het Ministerie van Financiën is tegen deze laatste twee uitspraken beroep in cassatie ingesteld bij de Hoge Raad. De staatssecretaris van Financiën heeft naar aanleiding van het vorenstaande in november 2005 een nota van wijziging bij het Belastingplan 2006 ingediend en voorgesteld in de wet een uitdrukkelijke bepaling op te nemen die er op neerkomt dat geen waardedrukkend effect mag worden toegekend aan eigen bewoning. Er mag dus geen rekening meer worden gehouden met een waardedrukkend effect als de erflater of de schenker of de verkrijger in de woning woont. Deze wetswijziging is op 1 januari 2006 in werking getreden. Voor nog lopende aangiftes of ingediende bezwaarschriften zal de Hoge Raad uitsluitsel moeten geven.
Ik houd u op de hoogte en wens u intussen alle goeds voor 2006.

info@notarisdaemen.nl