Dennis Beer - ABN Amro Bank, beleggingsadviseur

De klimaatverwarming verandert onze wereld. De opwarming van de aarde vormt een bedreiging voor onze planeet. Hierdoor ontstaat tegelijkertijd een nieuwe kansrijke markt, door ABN AMRO omgedoopt tot Eco Markets. Voor beleggers een unieke kans om te profiteren van groei in deze marken. Wist u bijvoorbeeld dat er van de totale watervoorraad op de aarde minder dan 1% gebruikt kan worden als drinkwater. En dat de 4.400 kilo afval die u jaarlijks produceert een belangrijke bron kan worden voor de opwekking van alternatieve energie. De bedrijven die actief zijn in de Eco Markets kunnen worden ingedeeld in deelsectoren: alternatieve energie, afvalstromenbeheer en waterbeheer. Door te beleggen in deze groeiende markten , investeert u in bedrijven, of een index van bedrijven. Zij houden zich o.a. bezig met research, de ontwikkeling en de productie van bijvoorbeeld alternatieve energie of afvalstromenbeheer. U kunt hierop inspelen met verschillende producten. Abn Amro heeft natuurlijk Certificaten en Turbo s ( zie www.abnamromarkets.nl), maar u kunt ook met garantie beleggen met de nieuwe Safe Notes. Wilt u in klassieke aandelen beleggen, dan adviseer ik u Veolia Environnement. Een aandeel genoteerd aan de beurs van Parijs. Dit bedrijf staat op de recommended List van Abn Amro. Kortom voor ieder wat wils. Ik wens u veel succes met uw beleggingen.

Tip: Abn Amro Clean Tech Fund

Er was eens....
Marc van Rijswijk - Fortis bank, Senior beleggingsadviseur

Alle sprookjes beginnen met deze woorden, maar wat hebben sprookjes met beleggen te maken? Heel veel, blijkt uit recent verschenen persberichten. Een vastgoedobligatie die diende ter financiering van luxe bouwprojecten in Turkije beloofde de deelnemers een rendement van 12,8 procent per jaar. Het lijkt er nu op dat de initiatiefnemers met de noorderzon, en met de ingelegde miljoenen, zijn vertrokken. Weg spaarcentjes, weg geplande wereldreis, weg eerder stoppen met werken. Een andere aanbieder belooft een effectief jaarlijks rendement van 13,8 procent op een obligatie met een looptijd van drie jaar. Wanneer ontwaken beleggers uit hun dromen? Zodra iets té mooi lijkt om waar te zijn, dan is dat vaak ook zo. Een vergelijking: een drie jaars staatslening levert een effectief rendement op van circa 4,15 procent per jaar. Een debiteur met een veel lagere kredietwaardigheid dan de Nederlandse staat komt tot een rendement van circa 6 procent, waarbij het risico al aanzienlijk toeneemt. Wanneer een onbekende marktpartij vervolgens obligaties aanbiedt met een rendement dat bijna drie keer zo hoog is als op een staatslening, moet je als belegger op je hoede zijn. Zeker wanneer het in te leggen bedrag groter is dan 50.000 euro. Door boven deze grens te blijven, omzeilt de aanbieder het toezicht van de Autoriteit Financiële Markten. Redenen genoeg om telkens met gezond verstand de aanbieding te beoordelen en bij twijfel hulp in te schakelen van een DSI-gecertificeerd beleggingsadviseur.

Nobelprijs
Rob Jansen - ING bank, Senior adviseur beleggen ING Private Banking

De wereld zit vol schijnbare tegenstrijdigheden. Terwijl Al Gore de Nobelprijs ontvangt voor zijn pleidooi voor het klimaat is een van de voornaamste zorgen van de financiële markten of de Amerikaanse consument wel voldoende meer zal blijven spenderen. Het lijkt een beetje kortzichtig om de hoop te vestigen op de Amerikaanse consument, want die consumeert al verreweg het meeste: in de VS wordt meer dan 70% van het nationale inkomen geconsumeerd. Veel kansrijker lijkt het om de Europese consument eens wat op te jutten om meer te gaan consumeren. Het aandeel van de consumptie in het BBP van de eurozone is krap 60%. Er zijn diverse verklaringen voor het grote verschil in de bestedingsdrift aan beide zijden van de Atlantische oceaan, waarvan een verwijzing naar de volksaard wel een aantrekkelijke is. Amerikanen zijn optimistischer van aard en hebben meer vertrouwen in de toekomst. Zou de subprime crisis ook in Europa kunnen zijn ontstaan? De Amerikanen lieten zich verleiden tot leningen die ze alleen maar konden terugbetalen bij alsmaar verder stijgende huizenprijzen. De Europeanen begonnen ondertussen te sparen uit angst dat de pensioenen door de vergrijzing niet meer veilig waren en dat hun banen werden verplaatst naar lagelonenlanden. Zelfs nu de werkloosheid fors is gedaald is er slechts matige consumptiedrift. Maar dan de Chinezen! Die spannen echt de kroon als het gaat om gebrek aan consumptieve bestedingen. Slechts 36% van het BBP wordt daar geconsumeerd. Het is hier vermoedelijk niet te wijten aan de volksaard, maar aan het centrale beleid, dat kapitaalintensieve exportgedreven goederenproductie stimuleert. Er zijn vele argumenten, zowel economische als sociale, die pleiten voor meer consumptie in China. Maar één springt er wat mij betreft uit: een arbeidsintensievere economie zou tevens het belang van grondstoffenverslindende en vervuilende industrieën kleiner maken.

Minder is meer
Cor Wijtvliet - F. van Lanschotbankiers, Senior beleggingsanalist

Soms lijkt Steven Jobs, de oprichter van Apple, een verre verwant van Midas, koning van Frygie. Alles wat Jobs aanraakt lijkt in goud te veranderen. Ga maar na: in 2001 introduceerde Apple de iPod en sindsdien zijn er wereldwijd 120 miljoen exemplaren verkocht. Alleen al in het afgelopen derde kwartaal verkocht het bedrijf er ruim 10 miljoen. De vrees dat deze markt snel verzadigd zou raken lijkt vooralsnog ongegrond. Naast de iPod heeft Jobs met de iPhone nog een potentiële kaskraker in huis. In twee kwartalen tijd zijn er al meer dan 1 miljoen verkocht en dan is het toestelletje in grote delen van de wereld nog niet te koop. In de slipstream van deze twee moneymakers gaat het met de iMac ook weer goed. Deze PC is procentueel de snelst verkopende in de VS! Hoe kan dat allemaal? Apple en Jobs hebben zich meesters getoond in het doorgronden welke kleinste combinatie van eigenschappen een gevoelige snaar raakt bij de grootst mogelijke groep mensen. Die combinatie komt er dan in zeer gebruikersvriendelijke technologie, waarvan de verpakking vaak oogstrelend is. Die benadering van de klant maakt het gemakkelijker om elke nieuwe generatie met nieuwe eigenschappen uit te rusten. Bill Gates kan op dit vlak nog heel wat leren van Steven Jobs. Windows Vista is volgestopt met zoveel toeters en bellen dat het systeem praktisch onhandelbaar is geworden. Minder is meer, meneer Gates!

Van Lanschot Bankiers is positief over: Randstad, Fugro, Smith Internationale

Het gaat een keer fout in China, maar voorlopig...
Erik Elst - Rabobank Breda, Onderdirecteur Bellegingsadvies & Vermogensbeheer

Toen de FED op 18 augustus onverwacht de rente verlaagde, bleek dit het startschot voor een nieuwe run op de Chinese aandelenmarkten. De MSCO China-index heeft in twee maanden tijd een rendement laten zien van 55 procent gemeten in euro's! Ook de Chinese aandelen die op de beurs van Hongkong genoteerd staan, beginnen zeepbeltrekjes te vertonen. Natuurlijk groeit de economie in China snel, maar de koers-winstverhouding is het afgelopen jaar verdubbeld. Volgens onze analisten is het duidelijk dat we te maken hebben met een zeepbel, maar het is nog maar de vraag of die gaat klappen. De reden hiervoor is simpel. Er is gewoon heel veel geld in China en het aanbod van aandelen is relatief beperkt. Op dit moment openen per dag 200.000 particulieren met yuantekens in de ogen een beleggingsrekening. Bovendien zorgen de opgelopen inflatie en de lage depositorente ervoor dat je spaargeld minder waard wordt als je het gewoon op de bank laat staan. Naast de gestage instroom van nieuw beleggingsgeld ontbreekt bij de Chinese overheid draagvlak om hard in te grijpen. Vooral omdat het sentiment extreem positief is vinden wij het te vroeg om aan de zijlijn te gaan staan. Wij houden echter wel een vinger aan de pols, mocht het sentiment omslaan. Zo heeft Warren Buffett recent laten weten dat hij een gedeelte van zijn aandelen Petro China aan het verkopen is. Toch iets om rekening mee te houden, denk ik.

Strooien met geld
Michèl Beckers - SNS bank, SNS bank Senior beleggingsadviseur

Aanvankelijk steeg de yield op de dertigjarige Amerikaanse staatslening in reactie op de rente verlaging van de FED. Kennelijk verwachtten beleggers oplopende inflatie. Die gedachte lijkt logisch; de werkeloosheid bleef tot nu toe laag met alle risico's voor loon inflatie van dien. De zwakke US Dollar, stijgende olieprijzen en stijgende tarwe- en maisprijzen doen de rest. Een belangrijke factor uit het "inflatie mandje" bespraken we echter nog niet. Via een soort huurwaarde forfait bedraagt de huizenprijs ongeveer 40% van dit mandje, en laat de huizenmarkt nou net onder druk liggen; hypotheek aanvragen dalen, verkopen van huizen dalen, gedwongen verkopen stijgen en van juli 2006 tot juli 2007 zijn de huizenprijzen volgens de Case-Shiller Home Price Index met bijna 4% gedaald. Aangenomen dat de daling doorzet, kan deze via het "wealth effect" leiden tot lagere consumenten bestedingen waardoor de VS in een vicieuze cirkel van lagere economische groei, en nog lagere huizen prijzen terecht komen. De case voor deflatie is dan snel gemaakt. Het doet denken aan het Japan van eind jaren tachtig waar het knappen van de vastgoed zeepbel deflatie in de hand werkte waar recentelijk pas een einde aan lijkt te zijn gekomen. Gelukkig heeft Bernanke in een van zijn academische publicaties reeds een oplossing voor deze situatie geformuleerd; "Airforce One" laden met US Dollar biljetten, en deze boven het land uitstrooien !