Standaard is in de meeste verzekeringsovereenkomsten een vervalbeding opgenomen. Dit vervalbeding komt vooral in twee varianten voor. In de eerste variant vervalt elk recht als de verzekeringnemer, na de definitieve afwijzing van zijn verzekeraar om tot vergoeding over te gaan, zijn verzekeraar niet binnen 1 jaar daarna in rechte heeft betrokken. In de tweede variant vervalt elk recht als de verzekeringnemer, nadat zijn verzekeraar definitief de vergoeding van de schade afwijst, daarna niet binnen 1 jaar schriftelijk aangeeft daarmee niet in te stemmen. Een verzekeringnemer zal bij een geslaagd beroep op het vervalbeding dan definitief die schade niet vergoed krijgen door zijn eigen verzekeraar. Een vervalbeding kan dus verstrekkende gevolgen hebben: schade kan immers hoog oplopen.

Inmiddels is er recente rechtspraak in verband met het beding. In twee uitspraken werd geoordeeld dat op verzekeraars een mededelingsplicht rust, waarin zij aan hun verzekeringnemers 'op niet mis te verstane wijze' vóór het verstrijken van de termijn duidelijk moeten maken dat zij een beroep zullen doen op het vervalbeding. Laat de verzekeraar dit na, dan gaat het beroep op het vervalbeding niet op en is dus geen sprake van verval van recht. Saillant is dat in beide zaken de wederpartijen geen consument waren. In een van de beide uitspraken oordeelde de rechter dat echter doorslaggevend is of de beroepsmatige wederpartij, niet-consument, een beroep uitoefent dat enig raakvlak met het verzekeringswezen heeft. Is dat niet het geval, dan worden in beginsel ook niet-consumenten in verzekeringszaken in verband met een vervalbeding beschermd

Maat@koch-heuvel.nl