Mr. Corrie Ebbers is hier duidelijk over. "Uiteindelijk dienen de regels ertoe om vast te stellen hoe je met elkaar wilt omgaan en dat je daar naar handelt, ook in een bedrijf. Tussen onderneming en klant zijn klantgegevens vrijwel altijd van groot belang. Natuurlijk geldt dit voor de ene bedrijfstak sterker dan voor de andere. Wanneer je een bedrijf hebt dat in adresgegevens handelt, of als je telemarketeer bent, is de actualiteit, de juistheid van die gegevens van eminent belang. Minstens zo belangrijk is echter dat je klanten je als eerlijk en betrouwbaar ervaren. Wie onzorgvuldig om gaat met gegevens van klanten verliest al snel zijn krediet en iedereen weet dat je dat vertrouwen niet binnen een week weer opbouwt. Schade die daardoor ontstaat, is alleen op langere termijn weer te herstellen. In de loop der tijd zijn, mede aangejaagd door het gebruik van computers, interessante initiatieven ontplooid die de moeite zijn om onder de aandacht te brengen. Vanuit het bedrijfsleven is de Stichting Infofilter ontstaan. In deze Stichting worden de belangen van zowel de consument als de bedrijven behartigd. Een vorm van zelfregulering door de branches die de soms vage en algemene normen uit de privacywetgeving concreet vorm geven. Elke consument kan zijn adres en telefoonnummer laten blokkeren voor onder andere direct mail en marktonderzoek.

En de aangesloten bedrijven en organisaties verplichten zich de adressenbestanden van Infofilter te raadplegen voordat zij de klant benaderen met post, telefoon of mail (zie www.infofilter.nl). Tal van bedrijven hebben zich hier inmiddels bij aangesloten en zodoende bereid verklaard de regels ten aanzien van de bescherming van de persoonlijke levenssfeer te waarborgen. (Het is wel paradoxaal: je moet je gegevens prijs geven om bescherming te genieten). Deze zelfregulering zie je binnen het bedrijfsleven overigens steeds vaker waardoor kwaliteit en vertrouwen worden verhoogd en betrouwbaarheid naar en voor de klanten toeneemt."

Vrije ruimte
Corrie Ebbers vervolgt: "Anders dan in de publieke sector, is in de handelssector veel vrije ruimte. Tussen overheid en burger zijn de relaties vaak streng geregeld. Iedereen heeft een sofinummer (dat wordt binnenkort het burgerservicenummer, kijk maar op uw pasje van de Zorgverzekeraar) en u kunt niet voorkomen dat tussen belastingdienst en diverse andere registraties zoals de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens, waarin wij allemaal zijn opgenomen, verificatie van gegevens plaats vindt. In de handel en dienstverlening ligt dat anders. Hier moeten de verschillende belangen met elkaar in balans worden gebracht. Enerzijds kan de consument zijn gegevens afschermen en anderzijds moet het bedrijfsleven genoeg ruimte houden om zijn bedrijfsbelangen te beschermen en activiteiten te ontplooien."

Het recht op verzet
Consumenten zijn zich er vaak niet van bewust dat ze hun gegevens prijs geven voor commerciële doeleinden.
En ook kennen ze niet de mogelijkheden die ze hebben om ongewenst gebruik te stoppen. Zo zijn allerlei acties om geld terug te krijgen van een product vaak een middel om actuele adresgegevens te verzamelen. En je kunt je wel degelijk verzetten tegen het gebruik van adresgegevens. De privacywet kent daartoe het zogenaamde 'recht op verzet'. Hiermee kun je jezelf kunt beschermen tegen het gebruik van gegevens voor commerciële en charitatieve doeleinden. Van dit recht op verzet kun je kosteloos gebruik maken, onder andere via het eerder genoemde infofilter. Het verplicht de organisaties om hieraan direct gevolg te geven. Mr. Corrie Ebbers: "De wet gaat zelfs nog verder. De commerciële adressenhandel moet namelijk 'passende maatregelen' nemen om consumenten op de hoogte te stellen van dit recht van verzet. Het is zelfs zo dat deze branche van tijd tot tijd in dag-, nieuws- of huis-aan-huisbladen hierover moet publiceren en de consument moet wijzen op het recht van verzet.

Bekend zijn de zogenaamde 'aanvinkvakjes' bij websites waar gewezen wordt op de mogelijkheid tot het stoppen van het sturen van informatie met betrekking tot commerciële of charitatieve informatie. Hierbij is het van belang dat je ze altijd goed doorleest omdat er twee varianten zijn: opt-out en opt-in. Bij opt-out geef je aan dat je niet wilt dat je persoonsgegevens voor commerciële doeleinden worden gebruikt. Opt-in geeft juist aan dat je wél wilt dat je gegevens voor dat doel worden gebruikt. Je gegevens achterlaten bij Infofilter is de opt-out variant, een soort ja/nee sticker op je virtuele brievenbus."

Zwarte lijsten
Binnen de relatie bedrijf en klant wordt uitgegaan van het principe dat beide partijen te goeder trouw handelen. Het mag duidelijk zijn dat in de praktijk dit principe niet altijd daadwerkelijk wordt gehuldigd. Daarom is in verschillende branches de behoefte ontstaan om degenen die het vertrouwen hebben beschaamd, op te nemen op een zwarte lijst. Het meest bekende voorbeeld in dit verband is het Bureau Krediet Registratie (BKR) te Tiel. Hier wordt het leen- en aflosgedrag van consumenten bijgehouden. Je hoeft niet eens een wanbetaler te zijn om bij het BKR geregistreerd te staan. Ook creditcardhouders, mensen met een kredietlimiet op hun betaalrekening en gsm-abonnees zijn bij het BKR bekend. Op dit moment staan 9,1 miljoen mensen in het Centraal Krediet Informatiesysteem van het BKR opgenomen. Het is heel leerzaam om een beroep te doen op het inzagerecht en te vragen welke organisaties naar u hebben geïnformeerd. Dat zou u ook eens bij burgerzaken van uw gemeente moeten doen. Andere voorbeelden van het aanleggen van zogenaamde waarschuwingslijsten zijn ontwikkeld voor het MKB, de uitzendbranche en ook de banken en verzekeraars kennen een incidentenregister. Klanten maar ook werknemers of leveranciers die zich schuldig maken aan wangedrag of fraude kunnen op een dergelijke zwarte lijst worden opgenomen.

Corrie Ebbers: "Het hanteren van die zwarte lijsten is juridisch toegestaan maar moet wel goed onderbouwd worden. Een van de voorwaarden is dat diegene die op een dergelijke zwarte lijst wordt opgenomen hiervan op de hoogte wordt gesteld. Hiervoor geldt dus een informatieplicht. Ook is het van belang dat de betrokkene op een bepaald moment weer van die lijst afgevoerd wordt zodat hij niet ten onrechte gestigmatiseerd blijft. Het is niet toegestaan mensen levenslang te brandmerken."
Geen enkel systeem is helemaal sluitend en 'bad guys' hou je altijd. Maar als bedrijf kun je kiezen of je tot de 'bad guys ' of de 'good guys' gerekend wilt worden.