Het mag als bekend worden verondersteld dat de werkgever in het algemeen aansprakelijk is voor ongevallen die zich voordoen tijdens werkzaamheden die door het bedrijf worden verricht. Dit kan verstrekkende gevolgen hebben, uiteraard afhankelijk van de aangerichte schade, in het ergste geval wanneer een werknemer daarbij is komen te overlijden. Al vlug komt hierbij de ARBO wetgeving (1998) om de hoek kijken. Deze wetgeving bevat in de ogen van vele praktijkmensen voorschriften die, bij strikte naleving daarvan, de uit te voeren werkzaamheden nagenoeg onmogelijk maken, dan wel de kostprijs (lonen) dermate hoog opdrijven, dat uitvoering op de voorgeschreven wijze nagenoeg ondoenlijk is. Een sprekend voorbeeld van soortgelijke wetgeving vinden we in voorschriften betreffende de veiligheid op aan bouwwerken op de werkvloer en met name bij het toezicht op de uit te voeren werkzaamheden. De werkgever mag dan al het benodigde veiligheidsmateriaal beschikbaar hebben gesteld, van belang is met name of er ook toezicht is uitgeoefend op het daadwerkelijk gebruik van de beschikbaar gestelde materialen. Wanneer de voorschriften en het toezicht niet nauwkeurig zijn nageleefd en er doet zich een ongeval voor, dan zal de arbeidsinspectie en vervolgens justitie U snel weten te vinden en een eventueel hieruit voortvloeiende strafzaak zal aan de economische (politie)rechter worden voorgelegd. Dit zal dan een zaak zijn tegen het bedrijf (de werkgever) waarvoor de directie zich zal dienen te verantwoorden en in het algemeen is dat de directeur. (de rechtspersoon wordt vertegenwoordigd door de bestuurder met algehele volmacht).

Een eventuele veroordeling, in het algemeen een forse geldboete, kan zwaar drukken op het bedrijf met daarnaast meestal een stok achter de deur in de vorm van een voorwaardelijk deel van de straf ten einde toch maar op het hart te drukken dat dit een maal is en niet weer.

Met een veroordelend vonnis kan het nog zo lopen dat ook een verzekeraar daarmede uit de voeten kan, in dit voorbeeld (bij overlijden) een claim terzake inkomensderving voor de nabestaanden omdat de kostwinner is weggevallen. Het mes snijdt in zo'n situatie aan twee kanten, maar wel aan de "verkeerde" kanten.